Konferencja zorganizowana jest przez Pracownię Filozofii Muzyki UW.
Wstęp wolny.
Zapowiada się dużo ciekawych referatów i dyskusji. Na pewno warto posłuchać.
Zapraszam!
wtorek, 28 lutego 2017
Jak filozofować dziś o muzyce? BUW, 02-03.marca 2017
Chciałabym zaprosić wszystkich bardzo serdecznie na Ogólnopolskie Seminarium Naukowe "Jak filozofować dziś o muzyce?" w którym będę miała przyjemność i zaszczyt uczestniczyć. Wystąpię z referatem pt. Tadeusz Wroński – filozof skrzypiec. Wybór publikacji i wspomnień o artyście, gdzie przytoczę najciekawsze wypowiedzi Profesora dotyczące wielu pozamuzycznych zagadnień (filozofia, psychologia, pedagogika). Wykonam również krótki recital. Moją partnerką przy fortepianie będzie dr hab. Ewa Skardowska. Wykonamy utwory L. van Beethovena, P. Vladigerova orak K. Szymanowskiego.
Konferencja zorganizowana jest przez Pracownię Filozofii Muzyki UW.
Wstęp wolny.
Zapowiada się dużo ciekawych referatów i dyskusji. Na pewno warto posłuchać.
Zapraszam!
Konferencja zorganizowana jest przez Pracownię Filozofii Muzyki UW.
Wstęp wolny.
Zapowiada się dużo ciekawych referatów i dyskusji. Na pewno warto posłuchać.
Zapraszam!
piątek, 24 lutego 2017
10.02.2017 Łańcuch IV, Chain Ensemble
W ubiegłym tygodniu miałam zaszczyt brać udział w niesamowicie inspirującym przedsięwzięciu.
Zostałam zaproszona do udziału w festiwalu Łańcuch XIV, by wystąpić jako członek Chain Ensemble, prowadzonym przez Andrzeja Bauera na jednym z festiwalowych koncertów. Festiwal odbywał się w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego. Wraz z zespołem wykonałam Grave oraz Preludia i Fugę Witolda Lutosławskiego. Było to dla mnie bardzo ważne doświadczenie artystyczne. Od lat jestem zagorzałą wielbicielką twórczości Lutosławskiego, uważam go, obok Szymanowskiego, za najważniejszego polskiego kompozytora XXw. Miałam okazję wykonywać Subito i Partitę (te utwory wszyscy skrzypkowie mają w standardowym repertuarze) oraz Łańcuch 2 (Chain 2) na skrzypce i orkiestrę symfoniczną. Ten ostatni utwór wykonałam w Korei Południowej z Orkiestrą Keimyung University podczas mojego pobytu w Korei (koreańskie prawykonanie). Dlatego bardzo się ucieszyłam, że będę miała okazję poznać i wykonać kolejne dzieła mojego Mistrza.
Zarówno Grave, jak i Preludia i Fuga, były dla mnie pozycjami nowymi i, choć niełatwymi, niezmiernie interesującymi i inspirującymi. Z Lutosławskim jest tak, że gdy zagłębiam się w jego muzykę, odkrywam coraz więcej szczegółów, ukrytych znaczeń. Wchodzę się w kolejne warstwy tej niezwykle przemyślanej, lecz zarazem romantycznej, intelektualnej muzyki, coraz głębiej i coraz bardziej świadomie - dzięki temu zaczynam słyszeć więcej i rozumieć tę twórczość lepiej.
Cieszę się, że podczas projektu mogłam współpracować ze świetnymi instrumentalistami, pod batutą znakomitego Andrzeja Bauera. Ten projekt został przeprowadzony na najwyższym poziomie artystycznym, niezwykle profesjonalnie.
Mam ogromną nadzieję, że uda mi się wziąć jeszcze udział w jednym z projektów Chain Ensemble.
PROGRAM KONCERTU,
Piątek 10 lutego 2017 19.00
Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego ul. Modzelewskiego 59
Witold Lutosławski (1913-1994)
Preludia taneczne
Łańcuch I
Tune for Martin Nordwall na trąbkę solo
***
Grave na wiolonczelę i smyczki
Preludia i fuga na 13 instrumentów smyczkowych
Wykoanwcy:
Chain Ensemble
Magdalena Bojanowicz - wiolonczela
Jan Harasimowicz - trąbka
Andrzej Bauer - dyrygent
Słów kilka o Chain Ensemble znalezionych w sieci:
Chain Ensemble – orkiestra kameralna coraz aktywniej działająca pod auspicjami Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego – postawiła sobie za punkt „artystycznego honoru” przestudiowanie w najbliższych latach i włączenie na stałe do repertuaru niemal wszystkich utworów patrona Towarzystwa na mniejsze zespoły instrumentalne i orkiestrę kameralną.
Chain Ensemble zbiera grupę pełnych energii, kreatywnych muzyków o dużym doświadczeniu, skupionych na pragnieniu tworzenia znaczących muzycznych wydarzeń artystycznych w kraju. Filarem pracy zespołu są działania edukacyjne, realizowane poprzez włączanie do wspólnego muzykowania najzdolniejszej młodzieży i organizację warsztatów muzycznych. Chain Ensemble pracuje również nad stworzeniem nowej formuły koncertu, w której ramach bliższy będzie kontakt wykonawców i publiczności. Zespół adresuje swoje produkcje przede wszystkim do młodej generacji odbiorców, chcąc otworzyć ją na odbiór najnowszej muzyki artystycznej.
Stworzony cykl koncertowy w zamierzeniu stanie się artystycznym rezultatem warsztatów poświęconych twórczości Witolda Lutosławskiego, podczas których Chain Ensemble z wybraną grupą najzdolniejszych młodych muzyków będzie koncentrował się na doskonaleniu interpretacji muzyki z różnych okresów życia twórcy.
Po koncercie na blogu krytyk Doroty Szwarcman pojawiła się bardzo pozytywna recenzja koncertu.
Cytuję wzmiankę o Grave i Preludiach:
W drugiej części Grave w wersji z kameralną orkiestrą smyczkową – ujmująco partię solowej wiolonczeli zagrała Magdalena Bojanowicz (dawna studentka Bauera). I na koniec Preludia i fuga. Świetne wykonanie! Rzadko się słyszy takie dobre. Z młodzieńczą energią i emocjami, ale też żelazną logiką. Trzeba też powiedzieć, że Andrzej Bauer znakomicie prezentuje się w roli dyrygenta. Nie tylko umie wyegzekwować to, co jest tej muzyce potrzebne, ale też działa na scenie bardzo fachowo.
Cała recenzja do przeczytania tutaj:
http://szwarcman.blog.polityka.pl/2017/02/11/ostatni-weekend-lancucha-xiv/#more-6242http:
Zostałam zaproszona do udziału w festiwalu Łańcuch XIV, by wystąpić jako członek Chain Ensemble, prowadzonym przez Andrzeja Bauera na jednym z festiwalowych koncertów. Festiwal odbywał się w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego. Wraz z zespołem wykonałam Grave oraz Preludia i Fugę Witolda Lutosławskiego. Było to dla mnie bardzo ważne doświadczenie artystyczne. Od lat jestem zagorzałą wielbicielką twórczości Lutosławskiego, uważam go, obok Szymanowskiego, za najważniejszego polskiego kompozytora XXw. Miałam okazję wykonywać Subito i Partitę (te utwory wszyscy skrzypkowie mają w standardowym repertuarze) oraz Łańcuch 2 (Chain 2) na skrzypce i orkiestrę symfoniczną. Ten ostatni utwór wykonałam w Korei Południowej z Orkiestrą Keimyung University podczas mojego pobytu w Korei (koreańskie prawykonanie). Dlatego bardzo się ucieszyłam, że będę miała okazję poznać i wykonać kolejne dzieła mojego Mistrza.
Zarówno Grave, jak i Preludia i Fuga, były dla mnie pozycjami nowymi i, choć niełatwymi, niezmiernie interesującymi i inspirującymi. Z Lutosławskim jest tak, że gdy zagłębiam się w jego muzykę, odkrywam coraz więcej szczegółów, ukrytych znaczeń. Wchodzę się w kolejne warstwy tej niezwykle przemyślanej, lecz zarazem romantycznej, intelektualnej muzyki, coraz głębiej i coraz bardziej świadomie - dzięki temu zaczynam słyszeć więcej i rozumieć tę twórczość lepiej.
Cieszę się, że podczas projektu mogłam współpracować ze świetnymi instrumentalistami, pod batutą znakomitego Andrzeja Bauera. Ten projekt został przeprowadzony na najwyższym poziomie artystycznym, niezwykle profesjonalnie.
Mam ogromną nadzieję, że uda mi się wziąć jeszcze udział w jednym z projektów Chain Ensemble.
PROGRAM KONCERTU,
Piątek 10 lutego 2017 19.00
Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego ul. Modzelewskiego 59
Witold Lutosławski (1913-1994)
Preludia taneczne
Łańcuch I
Tune for Martin Nordwall na trąbkę solo
Mini-Uwertura na kwintet blaszany
Grave na wiolonczelę i smyczki
Preludia i fuga na 13 instrumentów smyczkowych
Wykoanwcy:
Chain Ensemble
Magdalena Bojanowicz - wiolonczela
Jan Harasimowicz - trąbka
Andrzej Bauer - dyrygent
 |
| Chain Ensemble podczas próby |
Słów kilka o Chain Ensemble znalezionych w sieci:
Chain Ensemble – orkiestra kameralna coraz aktywniej działająca pod auspicjami Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego – postawiła sobie za punkt „artystycznego honoru” przestudiowanie w najbliższych latach i włączenie na stałe do repertuaru niemal wszystkich utworów patrona Towarzystwa na mniejsze zespoły instrumentalne i orkiestrę kameralną.
Chain Ensemble zbiera grupę pełnych energii, kreatywnych muzyków o dużym doświadczeniu, skupionych na pragnieniu tworzenia znaczących muzycznych wydarzeń artystycznych w kraju. Filarem pracy zespołu są działania edukacyjne, realizowane poprzez włączanie do wspólnego muzykowania najzdolniejszej młodzieży i organizację warsztatów muzycznych. Chain Ensemble pracuje również nad stworzeniem nowej formuły koncertu, w której ramach bliższy będzie kontakt wykonawców i publiczności. Zespół adresuje swoje produkcje przede wszystkim do młodej generacji odbiorców, chcąc otworzyć ją na odbiór najnowszej muzyki artystycznej.
Stworzony cykl koncertowy w zamierzeniu stanie się artystycznym rezultatem warsztatów poświęconych twórczości Witolda Lutosławskiego, podczas których Chain Ensemble z wybraną grupą najzdolniejszych młodych muzyków będzie koncentrował się na doskonaleniu interpretacji muzyki z różnych okresów życia twórcy.
Po koncercie na blogu krytyk Doroty Szwarcman pojawiła się bardzo pozytywna recenzja koncertu.
Cytuję wzmiankę o Grave i Preludiach:
W drugiej części Grave w wersji z kameralną orkiestrą smyczkową – ujmująco partię solowej wiolonczeli zagrała Magdalena Bojanowicz (dawna studentka Bauera). I na koniec Preludia i fuga. Świetne wykonanie! Rzadko się słyszy takie dobre. Z młodzieńczą energią i emocjami, ale też żelazną logiką. Trzeba też powiedzieć, że Andrzej Bauer znakomicie prezentuje się w roli dyrygenta. Nie tylko umie wyegzekwować to, co jest tej muzyce potrzebne, ale też działa na scenie bardzo fachowo.
Cała recenzja do przeczytania tutaj:
http://szwarcman.blog.polityka.pl/2017/02/11/ostatni-weekend-lancucha-xiv/#more-6242http:
Smykofonia na Elektoralnej.18-19.02.2017
No i się zaczęło:-)
Zagrałyśmy z kwartetem kilka koncertów edukacyjnych w Płocku i zaraz posypały się następne propozycje kontynuacji tego typu występów. Zostałyśmy zaproszone do udziału w Smykofonii, znanej warszawskiej serii muzyczno-edukacyjno-koncertowej dla dzieci.
Tym razem było dużo wygodniej, bo w Warszawie (nie trzeba było zrywać się o jakiejś strasznie wczesnej porze by dojechać na poranne granie) i blisko domu. Sala Mazowieckiego Centrum Kultury została zupełnie odmieniona na potrzeby koncertów dziecięcych. Pojawiły się miękkie dywany i mnóstwo poduszek. Były tańce, śpiewanie i granie. Nawet najmniejsi słuchacze (tacy kilkumiesięczni:-) bardzo dobrze się bawili. Koncerty prowadziła, jak poprzednio Adrianna Wdziękońska, czyli ciotka Ada.
Takie koncerty to ogromna frajda zarówno dla wykonawców jak i słuchaczy. Chcemy więcej:-)
Zagrałyśmy z kwartetem kilka koncertów edukacyjnych w Płocku i zaraz posypały się następne propozycje kontynuacji tego typu występów. Zostałyśmy zaproszone do udziału w Smykofonii, znanej warszawskiej serii muzyczno-edukacyjno-koncertowej dla dzieci.
Tym razem było dużo wygodniej, bo w Warszawie (nie trzeba było zrywać się o jakiejś strasznie wczesnej porze by dojechać na poranne granie) i blisko domu. Sala Mazowieckiego Centrum Kultury została zupełnie odmieniona na potrzeby koncertów dziecięcych. Pojawiły się miękkie dywany i mnóstwo poduszek. Były tańce, śpiewanie i granie. Nawet najmniejsi słuchacze (tacy kilkumiesięczni:-) bardzo dobrze się bawili. Koncerty prowadziła, jak poprzednio Adrianna Wdziękońska, czyli ciotka Ada.
Takie koncerty to ogromna frajda zarówno dla wykonawców jak i słuchaczy. Chcemy więcej:-)
 |
| Opium z Adą Wdziękońską |
czwartek, 23 lutego 2017
Miłe zaskoczenie-moja płyta ze Stojowskim po raz kolejny w Gramophone
Kilka dni temu, szperając po internecie spotkało mnie miłe zaskoczenie.
Znalazłam wzmiankę o mojej pierwszej poważnej solowej płycie (AP 0221) z premierowym wtedy nagraniem utworów symfonicznych i kameralnych Stojowskiego, wydanej w 2008r.
Płyta ta miała obszerną recenzję w Gramophone w roku jej wydania, z czego byłam niezmiernie dumna (http://www.agamarucha.com/downloads/Gramophone%202010.pdf).
Teraz ten sam recenzent wspomniał o niej przy okazji recenzowania najnowszego nagrania koncertu Zygmunta Stojowskiego w wykonaniu Bartłomieja Nizioła w sierpniowym numerze Grampohone (2016r.)
Jak widać koncert skrzypcowy Zygmunta Stojowskiego ma coraz większe powodzenie:-) To już druga płyta z tym dziełem.
Cieszę się, że pomimo bardzo małych środków finansowych udało mi się (prawie nadludzkimi siłami) zrealizować to nagranie. Byłam wtedy bardzo młoda, miałam małe doświadczenie związane z realizacją nagrań, wszystko sama zorganizowałam. I mnóstwo się nauczyłam!
Marzyła mi się rejestracja koncertu orkiestrą symfoniczną, ale żadna polska orkiestra nie była wtedy zainteresowana tego typu przedsięwzięciem, więc nagrałam koncert z orkiestrą młodzieżową. Na szczęście młodzież z Liceum im. Elsnera pod batutą Piotra Wajraka stanęła na wysokości zadania, i całkiem dobrze sobie poradziła podczas nagrania, chociaż, nie oszukujmy się, brzmienie z całą pewnością byłoby lepsze, gdyby grała profesjonalna orkiestra.
Tutaj cały tekst sierpniowej recenzji:
A wracając do płyty, jakiś czas temu pojawiła się również ciekawa jej recenzja na holenderskim blogu dotyczącym nagrań płytowych:
http://www.quadrevisie.nl/jandekruijff/cd-recensies/s/stojowski-vioolconcert-romance-vioolsonate.html
http://www.quadrevisie.nl/jandekruijff/cd-recensies/s/stojowski-pianoconcerten-vioolconcert-romance-e.a.html
Recenzent Jan de Kruijff również porównuje oba nagrania (moje i Bartłomieja Nizioła), przy czym, bardzo pozytywnie wyraża się o mojej produkcji, z czego bardzo się cieszę. Miło mi, że mój skromny album, pomimo braku doświadczenia i niewielkiego nakładu finansowego, podoba się i jest dla niektórych recenzentów nadal atrakcyjną i wartościową pozycją na rynku wydawniczym.
Znalazłam wzmiankę o mojej pierwszej poważnej solowej płycie (AP 0221) z premierowym wtedy nagraniem utworów symfonicznych i kameralnych Stojowskiego, wydanej w 2008r.
Płyta ta miała obszerną recenzję w Gramophone w roku jej wydania, z czego byłam niezmiernie dumna (http://www.agamarucha.com/downloads/Gramophone%202010.pdf).
Teraz ten sam recenzent wspomniał o niej przy okazji recenzowania najnowszego nagrania koncertu Zygmunta Stojowskiego w wykonaniu Bartłomieja Nizioła w sierpniowym numerze Grampohone (2016r.)
Jak widać koncert skrzypcowy Zygmunta Stojowskiego ma coraz większe powodzenie:-) To już druga płyta z tym dziełem.
Cieszę się, że pomimo bardzo małych środków finansowych udało mi się (prawie nadludzkimi siłami) zrealizować to nagranie. Byłam wtedy bardzo młoda, miałam małe doświadczenie związane z realizacją nagrań, wszystko sama zorganizowałam. I mnóstwo się nauczyłam!
Marzyła mi się rejestracja koncertu orkiestrą symfoniczną, ale żadna polska orkiestra nie była wtedy zainteresowana tego typu przedsięwzięciem, więc nagrałam koncert z orkiestrą młodzieżową. Na szczęście młodzież z Liceum im. Elsnera pod batutą Piotra Wajraka stanęła na wysokości zadania, i całkiem dobrze sobie poradziła podczas nagrania, chociaż, nie oszukujmy się, brzmienie z całą pewnością byłoby lepsze, gdyby grała profesjonalna orkiestra.
Tutaj cały tekst sierpniowej recenzji:
A wracając do płyty, jakiś czas temu pojawiła się również ciekawa jej recenzja na holenderskim blogu dotyczącym nagrań płytowych:
http://www.quadrevisie.nl/jandekruijff/cd-recensies/s/stojowski-vioolconcert-romance-vioolsonate.html
http://www.quadrevisie.nl/jandekruijff/cd-recensies/s/stojowski-pianoconcerten-vioolconcert-romance-e.a.html
Recenzent Jan de Kruijff również porównuje oba nagrania (moje i Bartłomieja Nizioła), przy czym, bardzo pozytywnie wyraża się o mojej produkcji, z czego bardzo się cieszę. Miło mi, że mój skromny album, pomimo braku doświadczenia i niewielkiego nakładu finansowego, podoba się i jest dla niektórych recenzentów nadal atrakcyjną i wartościową pozycją na rynku wydawniczym.
środa, 1 lutego 2017
Mój artykuł w Kontekstach Kształcenia Muzycznego
Właśnie przed chwilą zorientowałam się, że mój artykuł na temat różnic i podobieństw w kształceniu studentów w Polsce i Korei Płd. jest już dostępny online w czasopiśmie Konteksty Kształcenia Muzycznego (AM Łódź). Referat o tym samym tytule wygłaszałam na konferencji w Łódzkiej uczelni w marcu 2016r. Bardzo się cieszę, że artykuł ujrzał światło dzienne. Na polskich uczelniach studiuje wielu młodych muzyków z Azji, których przygotowanie i umiejętności są niejednokrotnie odmienne od naszych polskich studentów. W Azji panuje zupełnie inny system kształcenia, o czym nie mówi się, przyjmując młodych ludzi tam wykształconych. Niejednokrotnie muszą oni nadrabiać wiele braków i zaległości. Mając wiedzę z zakresu różnic we wczesnym kształceniu muzyków z Azji, można lepiej zrozumieć ich potrzeby i lepiej przygotować ich do funkcjonowania w polskim systemie edukacji. Ważne jest zrozumienie, empatia, wyrozumiałość, i pomimo wielu różnic kulturowych, chęć pracy z tymi, często niełatwymi, studentami.
Tytuł:
Specyfika kształcenia studentów klas skrzypiec w Keimyung University w Daegu (Korea Południowa) i na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina – z doświadczeń pedagoga Konteksty Kształcenia Muzycznego
2016; 3 (2): 141-153
ICID: 1228376
Article type: Original article
Streszczenie:
Pełny tekst można przeczytać (oraz pobrać w formie pliku PDF) na stronie internetowej wydawnictwa:
http://konteksty.amuz.lodz.pl/abstracted.php?level=4&id_issue=885703&dz=s6
Tytuł:
Specyfika kształcenia studentów klas skrzypiec w Keimyung University w Daegu (Korea Południowa) i na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina – z doświadczeń pedagoga Konteksty Kształcenia Muzycznego
2016; 3 (2): 141-153
ICID: 1228376
Article type: Original article
Streszczenie:
Artykuł
przedstawia strukturę edukacji muzycznej w Korei Południowej, porównuje
specyfikę kształcenia muzycznego w Polsce i Korei Płd., opisuje sposób
prowadzenia zajęć, przygotowanie studentów do występów i egzaminów oraz
ich podejście do gry solowej i orkiestrowej. Autorka przekazuje swoje
spostrzeżenia dotyczące kształcenia polskich i koreańskich studentów
zdobyte podczas własnej pracy pedagogicznej. W latach 2013-2014 była
profesorem gościnnym Keimyung University w Daegu, gdzie prowadziła klasę
skrzypiec. Do chwili obecnej kontynuuje współpracę ze studentami
koreańskimi studiującymi na Uniwersytecie Fryderyka Chopina w ramach
programu partnerskiego Chopin -Keimyung.
DOI: 10.5604/2392277X.1228376Pełny tekst można przeczytać (oraz pobrać w formie pliku PDF) na stronie internetowej wydawnictwa:
http://konteksty.amuz.lodz.pl/abstracted.php?level=4&id_issue=885703&dz=s6
Subskrybuj:
Posty (Atom)